Hoewel zij dan ook al een tijdlang allerhande voorwerpen, foto’s en artikelen bewaarde, werd het toch 1973 voordat zij het geheel meer ging ordenen en consequenter ter hand nemen. Directe aanleiding hiertoe was het grote aanbod van gelegenheidsartikelen bij het 25-jarig regeringsjubileum van koningin Juliana in dat jaar. Zo stuurt de thans 67-jarige mevrouw Frederikze vanaf dat jaar felicitaties, bewijzen van deelneming, wensen van beterschap bij ziekte e.d., bij voorkomende gelegenheden naar alle leden van de koninklijke familie, waarvoor zij steeds een dankbetuiging terugkrijgt. Momenteel heeft zij dan ook 476 dankbetuigingen, waaronder diverse met tekeningen van de kleinkinderen van prinses Juliana.

Ex-keizerin
  Echter niet alleen ons eigen koninklijk huis, maar ook de andere Europese vorstenhuizen ontvangen regelmatig post van haar. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat ze dankbetuigingen heeft van koning Hassan van Marokko, Hoessein van Jordanië, de voormalige sjah van Perzië en van de verbannen Griekse koning Constantijn, die momenteel in Engeland verblijft. Zelfs ontving zij er vorig jaar nog een van de weduwe van de sjah, ex-keizerin Fara Diba, vanuit Amerika.
Opvallend detail bij deze dankbetuigingen is dat de 634 in haar bezit zijnde buitenlandse vrijwel allemaal zijn voorzien van een prachtige kleurenfoto van het desbetreffende gezin of van de persoon, terwijl deze op de Nederlandse ontbreken. Om dit te compenseren plakt zij onder de dankbetuigingen in haar albums zelf een kleurenfoto van de desbetreffende personen, wat deze albums dan ook tot schitterende kijkboeken maakt. Momenteel heeft zij 36 albums met deze binnen- en buitenlandse dankbetuigingen en zo’n 70 albums met kwalitatief goede foto’s en artikelen, waarmee vele kastplanken gevuld zijn… 

Handwerken
  Iets wat zij ook graag doet, is handwerken. Begonnen met een werk, dat de Tweede Wereldoorlog uitbeeldt, en dat nog steeds de woonkamer siert, kregen vrijwel alle volgende wandkleden en merklappen van klein tot 1,4 bij 2,5 meter een of ander thema van ons vorstenhuis mee, zoals regeringsjubilea, huwelijken, geboorten of bijvoorbeeld een paleis of de Gouden Koets. Ter illustratie: de vervaardiging van zo’n groot kleed vergt toch al snel een duizend uren!
In totaal bezit zij er 34 stuks. Maar dit wil niet zeggen dat de opsomming van haar verzameling hiermee compleet zou zijn. Een gehele kastenwand op de zolderverdieping herbergt nog een enorme collectie andere voorwerpen. Onder andere zo’n 210 gedenkborden, 500 lepels, 140 bekers, 130 glazen en 140 tegeltjes staan hierin opgesteld. Zij herinneren aan een veelheid van feiten, zoals de kroning en het huwelijk van Wilhelmina, maar ook van de geboorten van de prinsessen, huwelijken en regeringsjubilea.
Ook bij de vele, vaak zilveren lepels zitten prachtige exemplaren, zoals dat uit 1795 met een holle steel, en versierd met een fraai bewerkte, eveneens holle, kroon. Verder omdat haar collectie kandelaars, busjes, kruikjes, borden, asbakken, eau de cologne- en sponzendoosjes. Maar ook boeken, ansichten, munten, penningen, beeldjes, kop en schotels, flessen met drank, zakdoekjes, servetten, miniaturen en grote schilderijen ontbreken niet, evenmin als de complete jaargangen van de bladen Vorsten en Ons Koningshuis.

Dundoeken
  Verder heeft zij nog een doos vol met zogenaamde dundoeken. „Deze dundoeken werden vroeger veel meer uitgegeven”, vertelt ze. „Nu zie je die haast niet meer. Hooguit nog een theedoek, zoals bij de geboorte van Beatrix of een sjaal bij haar huwelijk. Van mijn vader heb ik bijvoorbeeld nog een sjerp van de troonsbestijging van Wilhelmina 1898. Ook heb ik nog dundoeken van de Slag bij Waterloo, het huwelijk van Wilhelmina, het 25-jarig regeringsjubileum van Willem III (1874) en diverse andere”.
Een nadeel vindt zij het dat deze dingen tegenwoordig zo duur zijn. „Toen ik pas begon, had je vaak iets voor ’n krats. Nu hoef je daar niet meer om te komen, alles is duur ten gevolge van de toegenomen verzamelaarswoede”. Overigens ruilt zij veel artikelen op beurzen, en bij kennissen met dezelfde hobby, terwijl zij ook startende verzamelaars wel eens helpt. Verder krijgt zij wel eens wat toegestuurd, zoals een dundoek uit Nieuw-Lekkerland, dat na het overlijden van haar 92-jarige vader te voorschijn kwam.
„Eigenlijk zit er aan ieder ding een verhaal vast”, zegt ze. „Ik ben wel eens in Haarlem geweest om een bloempot op te halen. Dan maak je een hele reis, waar een ander eigenlijk helemaal geen erg in heeft”. Een gegeven, dat de uitbreiding van haar verzameling eigenlijk enigszins remt, is de in huis beschikbare ruimte. Ten gevolge hiervan staan de borden, bekers en glazen al enkele rijen dik in de kast opgesteld. „Maar ja, bij je leven ruim je zoiets niet op”, stelt ze. „Te meer daar de kinderen hier er niet zoveel interesse in hebben en ook de meeste kleinkinderen niet”.

Het spreekt vanzelf, dat zij met haar verzameling inmiddels de nodige bekendheid heeft gekregen. Zo exposeerde zij al enkele malen, waaronder 5 1/2 week in het Streekmuseum te Krimpen aan den IJssel. Verder leverde zij foto’s voor het vorig jaar verschenen boek: Juliana 75. Uiteraard gaat zij ook altijd naar Prinsjesdag. „Vroeger regelden we altijd een zitplaats via de koninklijke stallen, en gingen we ook altijd naar het défilé, maar dat is er jammer genoeg niet meer.