Historie

Koningin Sophia der Nederlanden (1818-1877)

denron
5 januari 2025

Foto Public domain no copyright restrictions

Sophia Frederica Mathilda van Württemberg werd op 17 juni 1818 in Stuttgart geboren.

Haar ouders waren Willem Frederik Karel, koning van Württemberg en zijn 2e vrouwCatharina Paulowna dochter van de Russische tsaar Paul 1st, haar roepnaam was Sophie.

Zeven maanden na haar geboorte overleed haar moeder en werd ze opgevoed door haar tante Catharina tot haar vader hertrouwde met haar stiefmoeder Pauline, die vanaf toen haar opvoeding opzicht nam.

Zij en haar zus Maria kregen een koninklijke opvoeding, leerden diverse talen en kregen muziekles. Sophie bleek ook veel belangstelling te hebben voor politiek en staatkunde.

Toen zij oud genoeg was ging haar vader op zoek naar een huwelijks kandidaat, dit moest iemand zijn die koning was of kroonprins, liefde speelde hierin geen rol. Haar vader en de Nederlandse koning Willem II kwamen overeen dat Sophie en kroonprins Willem moesten trouwen.

Willem vond dit geweldig maar Sophie was niet erg enthousiast.

Ook Willem’s moeder Anna was geen voorstander van dit huwelijk. .

Anna en de moeder van Sophie waren zussen en dus waren Willem en Sophie neef en nicht.

Het huwelijk vond plaats in Stuttgart op 18 juni 1839.

Het jonge paar ging wonen in het paleis aan het plein in den Haag.

Haar schoonmoeder Anna maakte al snel duidelijk dat zij Sophie niet zag zitten als schoondochter.

Toen Willem in 1849 ingehuldigd werd als Koning werd Sophie koningin der Nederlanden.

Het huwelijk was al vanaf de start een mislukking, Willem mishandelde Sophie en had diverse affaires, desondanks kreeg het paar 3 kinderen die allen jong zijn gestorven.

Sophie hield van literatuur en schilderkunst en verzamelde miniatuur schilderijen en portretten deze zijn nu ondergebracht in het Koninklijk huis archief.

De conflicten tussen Willem en Sophie werden steeds erger en zij vroeg om een echtscheiding dit werd echter niet toegestaan, maar in 1855 kwam het wel tot een scheiding van tafel en bed. Zij bleef wel haar functie als koningin vervullen en was aanwezig bij officiële gelegenheden. Zij was daarna meestal op huis ten Bosch te vinden maar reisde ook veel en had veel contacten met vrienden. In 1864 waren zij en Willem III 25 jaar getrouwd maar hier werd niet veel aandacht aan geschonken, er is wel een herdenkingsbord gemaakt voor de Nederlands Indië markt.

Sophie bezocht ook vaak nijverheid tentoonstellingen en had ook veel belangstelling voor spiritisme en nam deel aan seances.

In 1871 werd ze beschermvrouwe van de Nederlandse vrouwen beweging.

In 1874 vierde koning Willem III zijn zilveren regeringsjubileum hiervoor zijn de nodige souvenirs gemaakt waarop Sophie ook staat afgebeeld.

De laatste jaren van haar leven was Sophie vaak ziek en in 1877 overleed ze aan een hart en lever aandoening. Ze werd begraven in haar bruidsjapon omdat ze vond dat haar leven al beëindigt was op het moment van haar huwelijk. Ze werd opgebaard op paleis Huis ten Bosch waar mensen op vertoon van een rouwmunt afscheid van haar konden nemen.

Ze werd op eigen verzoek niet gebalsemd en haar lichaam werd op 20 juni 1877 bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Grote Kerk in Delft.